Eğitimini tamamlayan talebelere sanayi mektebi diploması verildiği gibi, mektebi iyi derece ile bitirip iş hayatına atılanlara sermaye yardımı yapılarak dükkân açmaları sağlanmıştır. Diyarbekir vilayet merkezinde yeterli miktarda sermaye ile kurulup, Avrupa’dan getirilen bir takım makine ve sair sanayi aletleriyle imalata başlayan ıslahhane, bir süre sonra kapanmıştır. Kapanmasının en büyük nedeni, memurlarının kötü idaresi yüzünden gelirinin şunun bunun zimmetine geçmesi ve sermayesinin git gide ziyan olmasıdır. Islahhanenin idaresi vaktiyle bir nizam ve talimata bağlanmadığından, Kurt İsmail Paşa’dan sonra vali olan birkaç zatın kendi kethüda ve ağalarını buraya müdür olarak tayin etmeleri sebebiyle kurumun gelir ve gider dengesi bozulmuştur. Islahhanenin geliri bir takım suistimallere uğramış ve çalıp çırpan kişilerin eline geçmiştir. Mekteb binası da 1879 (R.1294) yılından sonra büsbütün harap olmuş, satılmış olan alet ve edevat ile eşyanın bedeli ise bazı şahısların ellerinde kaybolmuştur. Mamuretülaziz eski valisi Aziz Paşa’nın kaleme aldığı ıslahat layihasında, ıslahhanenin tekrar açılmasının gerekliliğinin vurgulanması üzerine, konu Şura-yi Devlet Dâhiliye Dairesi, Maarif Nezareti ve Ticaret Nezaretinde görüşülmüştür. Çünkü sözü edilen ıslahhane, o tarihte Ticaret Nezaretine bağlıdır. Ticaret Nezaretinden kaleme alınan 16 Ekim 1882 (3 Zilhicce 1299) tarihli tahriratta, ıslahhanenin yeniden açılması için şu önerilere yer verilmiştir: Vilayet dâhilindeki ibtidaî mektebi mezunlarından sanayi tahsiline yeteneği olanların içinden yeteri kadar talebe seçilerek ıslahhaneye kaydedilmeli ve bunlara, sanayinin ruhu niteliğinde olan demircilik, marangozluk, eğercilik ve kunduracılık sanatları öğretilmelidir. Bu sanatları öğretmek üzere, İstanbul Sanayi Mektebinde bulunan şahadetnameli ustalardan birer nefer demirci, marangoz, eğerci ve kunduracı ustalarıyla ıslahhane muamelatına aşina bir de müdür gönderildiği surette iki üç sene zarfında en az masrafla yeterli sayıda usta yetiştirilebilir. Fakat sözü edilen görevlilerin aylık 5’er lira olan maaşları, harcırahları ve satın alınmasına lüzum görünen el alet ve edevatının bedeli olan 50 lira vilayetçe karşılanacaktır. Ancak, ıslahhanenin yeniden açılması ve sermayesinin tedariki, eski zimmetlerinin hesaplanarak tahsil edilmesine bağlıdır. Söz konusu zimmetlerden bir şey kurtarılırsa ancak o zaman mektebin sermayesi yeterli düzeye ulaştırılacak ve lazım olan sanayi aletleri hazırlanabilecektir.
Editör: TE Bilisim