SEVGİLERİ KATLETMEYİN
SEVGİLERİ KATLETMEYİN
Sevgi nedir?
İnsanlar neden severler?
Dünyada sevmeyen insan var mıdır?
Sevgi bulaşıcımıdır?
Leyla ile Mecnun psikolojik olarak, sağlık düzeyleri iyi değil midir?
Yani aşırı sevmek, gerçek sevmek midir?
Sevmek hayatın en güzel duygularından biridir. Bu duygu insanı rahatlatan psikolojik bir durumdur. Bu durum insan beyninde çok güzel bir rahatlama getirir. Kişilerin hayata bakış açısını değiştirir. Bazen yanlış durumlar, bazen ise doğru durumlar yaptırır. Bir kişi uğruna yapılması gerekenden daha fazlasını yaptırır. Kendinden fedakarlık yapar ve bu fedakarlığın boyutları kendi boyunu aşar, bazen bu durum pek de iç açıcı olmayan sonuçlar oluşturur.
Sevmek aslında içimizdeki eksik bulunan duygulardan biri olan, sevgi duygusunun yerini, kişiye olan hislerimizin büyümesiyle oluşan bir duygu yumağıdır. Bu duygu yumağı o kadar büyüktür ki, bazen insanın gözü hiçbir şeyi görmez.
Sevgi sadece sevgiliye duyulan aşk değildir. Yeter ki sevmek isteyelim biz. Doğayı sevelim, kuşu kurdu böceği, ağacı çiçeği, kediyi köpeği, insanı Allah’ı, anneyi babayı ve ya kardeşi çocuğu eşi sevelim. Yeter ki doğru bir şekilde doğru şeyleri sevelim. Bize ve karşımızdakine zarar gelmeyecek şekilde sevelim.
Sevgi sonucunda oluşan enerji o kadar büyüktür ki, insanın kendi beynine hükmetmesi zaman içinde zorlaşır ve beynine hükmedemez duruma gelir. Kişi kendi kontrolünü kaybeder ve kendini kontrol edemez hale gelir.
Psikologlar sevgi üzerine pek çok tezler ileri sunmuşlardır. Profesörler bir çok yazılar yazmışlardır. Yinede sevginin sırrı tam olarak çözülmüş değildir.
Koşulsuz sevgi ise gerçek sevgidir. Bu sevgi kişilerde hiç hayal kırıklığı uğratmaz, hiçbir istekte bulunmaz, ve hayata dair sevdiği kişiden hiçbir beklentisi yoktur, hiç ayırmaz, hiçbir zaman denetim bilmez, dert keder yaratmaz, bağımlılık ve korku tanımaz, endişe kaygı bilmez, kimseyi tutmaz ve kendisine bağlamaz, bilakis koşulsuz kabul eder ve aynı zamanda koşulsuz serbest bırakır. Yani hiçbir şey talep etmeden fedakarlık ister sevgi, annesinden dayak yediği halde yine anne diyebilmektir sevgi, ya da çocuğu anneye kötülük yapmasına rağmen ve anneyi kırmasına rağmen, annenin yine de evladım diyebilmesidir sevgi. İşte anne ve evlat sevgisi bu SEVGİ´ye benzer, çünkü genelde anneler çocuklarını olduğu gibi kabul eder ve karşılıksız severler.
Sevgi emek ister.
“İnsaf et aşk güzel bir iştir! Onun bozulması, güzelliğini kaybetmesi, insan tabiatının kötü niyetli oluşundandır. Sen, kendi şehvetine ve arzularına aşk adını takmışsın: Halbuki şehvetten kurtulup aşka ulaşabilmek için yol çok uzundur.” Demiştir Mevlana Celaleddin-i Rumi Hazretleri.
