Bu da Geçer (mi) Başımızın Tacı
Kişi sevdiğiyle (kendisini mutlu ve güvende hissettiğiyle) beraberdir.
İnsanın sevdiği her zaman başının tacıdır.
Bir daha asla yaşamamak için (yaşanmasın diye) üzerini çizerek geride bırakmak isteriz mutsuzlukları, üzüntü ve kederleri, sorun ve sıkıntıları, kısacası giderek bize yaşamayı imkansız hale getiren, bizi duygusuz kılıp bizi ‘biz’ yapmaktan alıkoyan, bilhassa yaşarken bizi öldüren her şeyi… Bunları bize, milletimize, halkımıza yaşatan her şeyi, herkesi çizerek bir daha bakmaksızın tarihin tozlu sayfalarına mahkum etmeliyiz. Yoksa ‘bu da geçer’ diye bunları hayatımızda ve başımızda taç olarak tutmaya devam edersek yarınlarımız dünümüzdeki hayatımızdan daha da karanlık olur ve işte o zaman hayat hiç ama hiç çekilmez bir hal alır.
Binbir umut ve hayallerle düz yoldayken bize engeller çıkarıp yolumuzu şaşırtan; gül gibi, insan gibi geçinirken, hayatımızı dağıtıp alt üst eden ve bizi bir lokma ekmeğe kuru bir soğana muhtaç eden; yaşama sevinci ve mutluluktan kahkaha atarken hayat dolu gözlerimizi dinmek bilmeyen sağanak yağmura çeviren; aydınlıktayken bizi zifiri karanlıkta ömür boyu hapse mahkum eden her şeyi, herkesi dünde bırakmalıyız, bırakmasını bilmeliyiz.
Bir zamanlar candan sevdiğimiz, özenle yaklaşıp dertleşip sohbet ettiğimiz, umut dolu hayallerle hayatımıza alıp başımıza taç yaptığımız insanları (sevdiklerimizi); bize, milletimize yaramadığı, aydınlık yarınlarımıza ışık tutmadığı andan itibaren hiç düşünmeden, taşınmadan onları bu kez de hayatımızdan gelişigüzel çıkarmalıyız ve başımızdaki o tacı da indirmeliyiz. Evet, böyleleri için bunu her zaman zamanı geldiğinde yapmalıyız. Yapmalıyız ki; daha da güç olmadan, canımız acımadan, daha da zifiri karanlık üzerimize çökmeden, daha da zor koşullar altında ezilip nefessiz kalmadan ve de daha da vakit geçmeden dün başımıza taktığımız tacı ülkemiz ve halkımız için daha da aydınlık ve yaşanılabilir yarınlar için günü vakti geldiğinde indirmesini bilmeliyiz. Eğer ki bunu bilmezsek ve ‘bu da geçer’ diye başımızdaki tacı indirmezsek o taç git gide tasma olup boynumuza takılabilir. Bu şekilde yaşamak istemiyorsak başımıza takmasını bildiğimiz tacı vakti zamanı geldiğinde indirmesini bilelim, bildirelim…
