6 Şubat 2023... Türkiye’nin hafızasına kazınan o büyük felaketin üzerinden tam iki yıl geçti. Unutmak yok. Affetmek yok. Helalleşmek yok.
Bir yıl boyunca kaybedilen canların acısı dinmedi, yıkılan hayatların enkazı hâlâ kaldırılmadı, verilen sözlerin çoğu tutulmadı. Bugün, o korkunç gecenin ardından yaşananları hatırlamak ve unutmamak için buradayız.
Enkaz altından yükselen yardım çığlıklarını, soğukta donarak ölenleri, çaresizce sevdiklerini arayan insanları düşündüğümüzde, bir yılın ardından ne değişti diye sormamız gerekiyor. Çadırları parayla satanları, enkaz başında kahkahalar atanları, sorumluluk almayıp istifa etmeyenleri, hesap vermeyenleri unutabilir miyiz?
Felaketin ilk anlarından itibaren yaşanan skandallar hâlâ hafızamızda. Oysa ki bir felaketin ardından toplumun bir araya gelmesi, yaraların hızla sarılması, sorumluların hesap vermesi beklenirdi. Peki biz ne gördük? Dağıtılmayan yardımları, satılan çadırları beceriksizliği örtbas etmek için yapılan açıklamaları...
Bu bir doğal afetin çok ötesinde, bir yönetim kriziydi. Enkazın altında sadece binalar değil, liyakatsizlik, denetimsizlik ve umursamazlık da vardı. Depremzedelerin feryatları duyulmadı, sorumlular hesap vermedi.
Ve şimdi, bir yılın ardından, “Helalleşmek yok” diyenlerin sesine kulak verme zamanı. Çünkü helalleşmek için önce bir özür, bir hesaplaşma, bir adalet lazım. Oysa biz ne unutabiliriz ne de affedebiliriz. Çünkü unutursak, aynı acıları bir kez daha yaşarız.
Unutmak yok. Affetmek yok. Helalleşmek yok.
