Bu şarkıyı her çocuk bilir. Gökyüzündeki ay gösterilerek, “Bak Aydede Aydede…” denir. Çocuklar Ay’a bakarak, Aydede şarkısını söyler.
Aydede, saflığı, temizliği temsil eder.
Çocuk değiliz ama bizim de bir Aydede’miz var.
Aydede’miz, bize ışık olur, yol gösterir.
Onun yolundan yürürüz.
Aydede, bir ay kadar temiz ve saftır…
Doğaya hayrandır.
Tüm güzelliklerin doğada olduğuna inanır.
İnsanları doğaya çağırır…
Doğa yürüyüşleri organize eder.
Kamp kurar, dağa tırmanır.
Fidan diker…
Toplumsal farkındalık yaratır, sivil toplum örgütlerinde çalışır.
Kan bağışında bulunur.
AFAD’ın gönüllü kahramanıdır.
Doğal afetlerde can kurtarır.
Nerede bir can pazarı var, oradadır.
İnsanlığa hizmet için her daim görev başındadır.
Maddi bir beklentisi yoktur.
Mevki, makam derdi değildir.
Sevgiyi ilke edinmiştir.
Sevmenin yüceliğine inanmıştır.
İhanetler görmüştür...
İftiralara uğramıştır...
Ama yılmamıştır!
Ay gibi parlamıştır.
Doğa sporlarının ustasıdır.
Tüm rotalar ezberindedir.
Aydede…
Doğa sevgisinin, insan olmakla başladığına inanır, bu felsefeyle hareket eder.
Her türlü etkinliği insan ve doğa sevgisi üzerine kurar.
Mevlana’nın, “kim olursan ol yine gel!” sözünü rehber edinir.
Herkese kapısını açar!
Taptuk Emre, Hacı Bektaş Veli misali…
Dergâhından geçenin mutlaka bir şeyler öğreneceğine inanır.
Günümüzün Evliye Çelebisidir.
Ülkenin her köşesine insanlık tohumu ekmiştir.
Gönül köprüsü kurmuştur.
Doğayı tanımak, tüm bilimleri öğrenmektir.
Görerek, yaparak, yaşayarak…
Bilerek, isteyerek…
Fizik, kimya, biyoloji, sosyal bilgiler, tarih…
Aklınıza ne gelirse işte!
Tüm bilimlerin anasıdır doğa!
Çoğalmalı Aydedeler…
Bir değil, on değil, yüz değil milyon değil…
Her bir kişi Aydede olmalıdır!
