Diyarbakır’ın coğrafi ve fiziki özellikleri-20
Yerleşimin Sur dışına taşması
Diyarbakır’ın Mekânsal Yayılma Süreci Tarihsel
olarak Suriçi’nde yer alan ve 1930’lara kadar Suriçi’nde
gelişen kentin, 1930 sonrası planlı olarak
Sur dışında Yenişehir Bölgesi’nde geliştiği görülmektedir.
1935’te yapılan demiryolu nedeniyleistasyonun
çekiciliği artmış, İstasyon Caddesi, Elazığ
yolu ve Sur dışına öncelikle açılan kapılardan dağılan
ışınsal yollar boyunca gelişme göstermiştir.
1960’ların ikinci yarısı sonrası Bağlar’da başlayan
plansız gelişme ile birlikte değerlendirildiğinde,
1970’lere kadar demiryolu istasyonunun
doğusu planlı, batısı plansız gelişen ikili bir kent
yapısı oluşmuştur. 1985’lere gelindiğinde, yeni
Mardin ve Urfa yollarının da etkisiyle gelişmeler
bu yolların çevresine kaymış, bu bölgelerde işyerleri
ve kamu kuruluşlarının yanı sıra planlı ve plansız
konut gelişmeleri yoğunlaşmıştır. 1985 sonrası
kentin yayılma alanı Şanlıurfa ve Elazığ yolu ile,
bu yollar arasındaki Kayapınar Bölgesi’nde yoğunlaşmıştır.
Bu dönemde, Silbe Toplu Konut
Alanı ve güneyde Şehitlik bölgeleri büyümelerini
sürdürmüşlerdir. Kentin mekânsal gelişme sürecinde,
bazı eski kırsal yerleşme alanları da kentin yayılma
alanı içinde kalmıştır.
