Son zamanlarda sıkça aklıma gelen tek şey; John Lennon'un "hayat biz planlar yaparkenken başımıza gelenlerdir." Sözüdür.
Yarın hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar insanoğlu ve bitmek tükenmek bilmeyen o gelecekteki hayallerimiz ve planlarımız...
Hâlbuki yaradan da öyle istemiyor mu? Yoksa biz mi eksik anlamışız, yarın ölecekmiş gibi diğer dünyaya çalış kısmını, belki de hiç anlamak istemedik, yada işimize gelmedi.
Ama hayat işte hiç ummadığın yerde, beklemedeğimiz bir zamanda yumruğunu vurar masanın taa ortasına, ne diyebilirsiniz ki ya da kime isyan edebiliriz? Hiç ...
Bana kalırsa hayat, anı en doğru şekilde yaşayabilmektir, tabi ki de geçmişine bakacaksın hatta orda ders çıkartıp gelecek için daha güzel hayaller ve planlar yapacaksın bunlar olmadan hayatın ne tadı olabilir ki?
Ama inanın en güzel tad her an ölecekmiş gibi şimdiki anın tadını çıkarmakla başlanmalı hayata.
Bunu Cemal Süreya'ya ait, hayata dair yazılmış; en basit ve en güzel iki dize ile anlatmak istiyorum;
gerçekten de:
"hayat kısa
kuşlar uçuyor"
