Ahmet Hamdi Tanpınar, “Beyhude Bir Çaba” adlı şiirinde şöyle der: “İnsan, yalnızca yaşadığı zamanı sevebilir.”
Tanpınar’ın bu derin sözü, zamanı anlamlandırma çabamızın özünü ortaya koyuyor. Geçmişi bir şekilde hatırlıyoruz, geleceği ise umutla bekliyoruz. Ama asıl olan, içinde bulunduğumuz zamanı sevebilmek. Her gün bir anı, bir anı olarak yaşamak…
Bugün hepimiz geçmişte kalmış anıları tartışıyor, gelecekten beklentilerle umutlanıyoruz. Fakat zamanın kıymetini ancak şu anı doğru yaşadığımızda anlayabiliriz. Çoğu zaman, geleceği kurma telaşıyla bugünü kaçırıyoruz. Oysa, Tanpınar’ın belirttiği gibi, insan yalnızca yaşadığı zamanı sever. Bütün bir hayat, geçmişin gölgeleriyle ya da geleceğin hayalleriyle değil, şu anın her bir anıyla anlam kazanır.
Zamanı sevmenin yolu, geçip giden dakikaları fark etmekten, her anı bir fırsat olarak görmektendir. Bütün bir ömrü harcayarak anlamaya çalıştığımız, belki de en basit hakikattir: Her şeyin en kıymetlisi “şimdi”dir.
