Kentleşme sürecinde Diyarbakır-18
Kentleşme sürecinde Diyarbakır-18
Kentsel Gelişim ve Kent Formu
Kent formu genel anlamda kentlerin mekânsal
organizasyonu ve fiziksel yapısını kapsayan bir
ifadedir. Buradaki sabit unsurlar, arazi kullanımları
ve onların yoğunluklarının mekansal ilişkileri ile
birlikte ile birlikte ulaşım ve iletişim altyapılarının
da mekansal tasarımını içermektedir.
Kent formu çeşitli faktörlere bağlı olarak oluşabilir.
Sanayi öncesi kentinin odak noktası, feodal
yapılarından dolayı dini yapı veya saraylar olmakta;
cami, katedral veya tapınaklar toplum yaşamının
merkezini oluşturmakta ve kent bu merkezlerin
çevresinde yapılanmaktadır. Bununla birlikte; savunma
amaçlı yapılmış surlar, hendek, kule ve
kapılar ile organik ulaşım sistemi kent formunu
biçimlendiren, temel unsurlar olarak karşımıza
çıkmaktadır
İmar Planlama Süreci
Sanayi devrimi sonrası kent formunu biçimlendiren
temel etkenler; teknolojik gelişime dayalı
ulaşım-iletişm ve üretim sistem ve araçlarındaki
değişim olmuştur. Bu faktörlere bağlı olarak kentler
dinamik bir yapıya ulaşmış, günümüz şehir planlama
disiplinini ortaya çıkarmıştır. Hızlı bir büyüme ve
yayılma sürecine giren kentler; ortaçağ dönemi
kentlerinin surları dışına taşmış, fabrika ve işçi
mahallelerinin eklenmesiyle giderek büyümüş,
metropol ölçekli yerleşme birimlerine ulaşmıştır.
Yaşanan hızlı gelişme ve büyüme sürecinde karşılaşan
problemleri çözmek amacı ile üretilen yasal
– yönetsel yapılar, ütopyalar, kent modelleri,
ideolojiler, sanatsal akımlar da kent formunun
şekillenmesinde önemli bir yere sahiptir
